Deze week blog ik vier jaar en dat vind ik een mooie reden om iets weg te geven. Op mijn andere blog, DE TANTE VAN TJORVEN, kun je meedoen aan de give away van een gebreid gastendoekje. Op dit blog is het een theedoek give away geworden. De theedoek is wit met grijs, daar borduur ik in overleg een patroon op. Op de foto zie je twee voorbeelden van geborduurde theedoeken, zoals het zou kunnen worden.
Vind je het leuk om een geborduurde theedoek te winnen, doe dan mee door te reageren op dit bericht. Ik ben ook blij met nieuwe volgers en/of een link naar deze give away. De winnaar maak ik op 16 september bekend.
Deze theedoeken waar ik op borduur heb ik nog in voorraad, ze zijn in de winkel (het grote Zweedse warenhuis) helaas niet meer verkrijgbaar.
In ZORNS GAMMELGÅRD, een klein openluchtmuseum, staan verschillende oude gebouwen uit
Mora. Ze zijn ingericht met gebruiksvoorwerpen die door Anders Zorn
verzameld werden.
Anders Zorn verzamelde ook textiel uit Mora en omgeving, dat is te zien in het naastgelegen TEXTIELMUSEUM, TEXTILKAMMAREN.
In de zomer van 2010 was er een tentoonstelling van hoofd- en halsdoeken, die door
vrouwen in de streek gedragen werden rond 18-1900. Er was een grote
variatie aan patronen.
Ingrid Herrdin en Brigitta Farhang ontwikkelden nieuwe producten
geïnspireerd op de oude doeken. Het is handbedrukt linnen met de
naam Akkerwinde.
Het patroon van een oude hoofddoek uit de collectie van Zorn diende als inspiratiebron. DESIGN IN MORA
Deze prachtige bruidsjurk komt niet uit een specifiek land. Het
model is geïnspireerd op verschillende klederdrachten, uit
Dalarna, Rusland, en de Balkan.
De bruidskroon van blik en textiel werd ontworpen door zilversmid KARIN FERNER en is geïnspireerd op de bruidskronen uit Dalarna.
In 1904 kocht Anders Zorn een stuk grond van zijn oom en plaatste
daar een aantal houten hutten. Het werd een plek waar hij zich terug
kon trekken. Hier leefde hij dan eenvoudig zonder luxe voorzieningen.
Hij noemde het GOPSMOR.
Op een mooie zondagmorgen in mei 2010 wandelden wij al vroeg door de
straten van Göteborg. Het was er nog heerlijk stil, alleen enkele
voetgangers en af en toe een voorbijrijdende tram. Toen we de Norra Hamngatan
in liepen zagen we dat er verderop ter hoogte van het Stadsmuseum,
waar we naartoe wilden om koffie te drinken, een behoorlijke drukte was.
Vanaf de overkant, in de Södra Hamngatan, stonden veel mensen één en
ander gade te slaan. Er werden filmopnames gemaakt en het was duidelijk
te zien dat de scène zich afspeelde tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Het
bleken opnames te
zijn voor de verfilming van het boek Simon och Ekarna, de bestseller van de Zweedse
schrijfster MARIANNE FREDRIKSSON. Simon och Ekarna betekent, Simon en
de eiken. In het Nederlands heeft het boek de titel Simon. Dit boek van Marianne Fredriksson
had ik toen nog niet gelezen, maar wel het boek Anna Hanna en Johanna.
Het
zou nog tot december 2011 duren voordat de film in Zweden in de bioscoop verscheen. In mei van dit jaar (2012), kort voor onze vakantie,
was ik
benieuwd of de film al op DVD was uitgegeven, dan kon ik die in Zweden
kopen. Op internet las ik dat de film vanaf 20 september (2012) in
Nederland in de bioscoop te zien is. In de vakantie heb ik het
boek gelezen. Ik ben nu benieuwd naar de film .
Beschrijving van de film:
Simon is een meeslepend drama dat zich afspeelt in
Zweden en Duitsland, in de periode van 1939 tot 1955. We maken kennis
met de kleine Simon, een jongen met donker haar die dol is op lezen.
Zijn heerlijk onbezorgde jeugd aan de westkust van Zweden wordt ruw
verstoord als de Tweede Wereldoorlog Europa begint te overspoelen. Daar
komt nog bij dat de leergierige Simon zich steeds minder thuis voelt in
het arbeidersmilieu waarin hij opgroeit, ondanks alle liefde die hij van
zijn vader en moeder krijgt. Hij heeft sterk het gevoel dat hij anders
is. Tegen de zin van zijn ouders kiest hij voor een school die eigenlijk
niet past bij zijn sociale achtergrond: het Lyceum. Daar maakt hij
kennis met Isak, zoon van een rijke Joodse boekhandelaar. Isak is
net uit Duitsland gevlucht. De jongens kunnen het goed met elkaar vinden
en sluiten al snel een hechte vriendschap. De twee gezinnen komen na
het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog dichter tot elkaar en de
jongens worden in die jaren volwassen. Simon krijgt te horen dat hij
geadopteerd is. Hij is het kind van een Zweedse moeder en een
Joodse vader uit
Duitsland. De zoektocht naar zijn identiteit begint.
Over de Zweedse schilder CARL LARSSON
heb ik op dit blog al een aantal keren geschreven, maar nog niet over de Zweedse
schilder Anders Zorn. Hij leefde in dezelfde periode als Carl Larsson,
beiden woonden in het Zweedse landschap Dalarna en waren ook bevriend.
Anders
Zorn werd in februari 1860 geboren in Mora (Dalarna). Zijn moeder kwam uit een boerenfamilie, zijn vader Leonhard
Zorn was Duitser en werkte als brouwer in Uppsala (landschap Uppland in Zweden). Zijn ouders trouwden
niet en Zorn heeft zijn vader ook nooit ontmoet. Hij woonde met zijn
moeder bij zijn grootouders. Zorns moeder trouwde in 1874. Zij kreeg
nog vier dochters.
Op jonge leeftijd was hij al bezig met houtsnijden. Toen Zorn 15 jaar
was ging hij naar de kunstacademie in Stockholm, met het doel om
beeldhouwer te worden, maar dit veranderde al snel in het schilderen
van aquarel- en olieverfschilderijen. In 1880 maakte hij op een
studentententoonstelling naam met de aquarel, In de rouw.
Zorn kreeg opdrachten voor het maken van portretten. Hij ontmoette
zijn vrouw Emma Lamm, zij kwam uit een welgestelde Joodse familie.
Anders en Emma
Zorn verbleef vier jaar in het buitenland, o.a. in Engeland en
Spanje. Hij had toen ook zijn eerste tentoonstellingen in het
buitenland en kreeg een internationale reputatie als portretschilder.
In 1885 trouwde hij met Emma, het paar woonde nog 11 jaar in
Engeland en Parijs en reisde veel. De zomers brachten ze door in
Zweden. Zorns aquarellen bereikten een hoogtepunt.
Bruid
Zorns moeder en zusje Karin.
Detail van de aquarel, Ons dagelijks brood.
Vanaf 1887/1888 maakte hij voornamelijk olieverfschilderijen. Het werd een groot succes.
Emma Zorn
Eind jaren tachtig begon hij met het schilderen van naakten, o.a. in
de natuur en veel bij het water. Het bewegen van het water en de
reflectie geeft hij prachtig weer.
In 1896 vestigden Anders Zorn en Emma zich in hun huis Zorngården in Mora.
Zorn maakte ook veel schilderijen van de lokale bevolking, o.a. Midzomer dans is een bekend werk.
Broodbakken
Zorn maakte ook etsen.
Anders Zorn stierf in 1920 en Emma in 1942. Zij kocht veel werk van haar man terug en zorgde er voor dat er een museum kwam.
HET ZORN MUSEUM
in Mora werd in 1939 geopend, het laat het werk van Anders Zorn zien in
wisselende tentoonstellingen. Daarnaast is er een uitgebreide
zilververzameling van Zorn. Ik heb al drie tentoonstellingen kunnen
bezoeken.
Affiche van de tentoonstelling Zorn in Spanje 2009
Video van Zorns Meesterwerken 2010
Zorngården, het huis van Anders Zorn, is te bezichtigen. Het heeft een
inrichting van gemengde Engelse en Zweedse stijl, met veel kunst.
